บางทีก็เบื่อเหมือนกันนะ การที่อยากดูเป็นผู้ชายแท้ในสังคม โดยไม่มีใครมาสนใจกับเรื่องส่วนตัวรู้สึกเบื่อที่ต้องหลบ ๆ ซ่อนเวลาโทรคุยกับแฟนหนุ่มในเวลาทำงาน ในเวลาที่อยู่กับครอบครัว ในเวลาที่อยู่กับเพื่อนที่ไม่รู้ว่าเราเป็นเกย์
ระแวงไปเองว่า อาจมีคนแอบฟัง.........อายที่คุยหนุงหนิงกับผู้ชาย.........หรือจะพูดง่าย ๆ อายที่เป็นเกย์
ผมว่าต้องมีหลายคนที่ต้องคอยหลบซ่อนเวลาคุยโทรศัพท์เยอะพอสมควร
อารมณ์ต่างมาก เวลาคุยกับเพื่อนทางโทรศัพท์ ผมไม่ต้องแอบคุย เวลาคุยกับผู้หญิงทางโทรศัพท์ ผมไม่ต้องแอบคุย
เวลาคุยกับครอบครัว ผมไม่ต้องแอบคุย
แต่เวลาคุยกับแฟนที่เป็นผู้ชาย (เกย์นั่นหละ) ผมต้องแอบคุย
บางทีเห็นแฟนโทรมา ต้องเดินไปเข้าห้องน้ำ ลุกจากโต๊ะ หามุมสงบคุย
ถ้าอยู่กับกลุ่มเพื่อนในโต๊ะก็ต้องลุก หรือบางทีไม่รับมันแม่งเลย
ไม่รู้ผมประสาทไปมั้ย แต่แฟนผมก็เป็น
บางคนอาจหมั่นไส้ว่าแอ๊บแมน อีแอบไรงี้ แต่ผมว่ามันคนละเรื่อง และไม่เห็นว่าการปิดบังความจริงที่สังคมโดยมากไม่ยอมรับอย่างสนิทใจมันผิดปกติ
แต่บางทีแค่เซ็งที่ไม่สามารถเปิดเผยทำอะไรที่เป็นความจริงของตัวเราได้ในสังคม
หรืออย่างงี้วะ ที่เค้าเรียก อีแอบ >.<
No comments:
Post a Comment
Comments are welcome, in English or Thai (I can't read anything else). Anonymous posting is discouraged, unless you'd like to give yourself a name at the bottom of your post, so we can tell who you are.