กว่าจะได้งานใหม่

"ง.งานนั้นหายาก ต้องลำบากออกเรือไป ขนส่งจากแดนไกล ใช้น้ำแข็งเปลืองน้ำมัน.."

ไม่รู้จะมาแปลงกลอนของชาวบ้านเพื่ออะไร อิอิ ...ประเด็นคือผมเบื่องานที่เก่าเหลือเกิน

เนื่องจากสาเหตุพื้นฐานคือเงินเดือนน้อยกว่าความสมควรจะได้(ในความคิดของตรู)

ความก้าวหน้าในตำแหน่งปัจจุบัน(ในความคิดของตรู)มันถึงทางตันอับจนหนทางเหลือเกิน ว้าก..

เจ้านาย(ในความคิดของตูอีกแล้ว) ไม่ช่ายยยคนที่ต้องการในระดับที่เรายอมรับได้ ฯลฯ

จะว่าลำบากกายก็ไม่ใช่ แต่ความพอใจของข้าพเจ้าเองย่อมสำคัญที่สุด ถูกมั้ย

เมื่อไม่พอใจ ณ ปัจจุบัน...เมื่อบริษัทไม่ใช่ของพ่อแม่เรา..และเมื่อเจ้าของไม่ใช่ญาติ

ผมก็เลยตัดสินใจว่าจะลาออก แต่แน่นอนว่าคนที่เริ่มมีความคิดอยู่บ้างอย่างผม ย่อมจะไม่ยอมอยู่ในภาวะ

ตกงาน

โดยการออกทันควัน แล้วมาหางานใหม่ เคว้งคว้างให้ได้อารมณ์ของคนตกงานแน่นอน
เพราะผมเคยทำงานที่แรกแล้วลาออกด้วยความมั่นใจสูง ว่าหางานที่ดีกว่าที่เดิมได้แน่ ผลปรากฎว่า เออ ตูก็หาได้นะ

แต่.........ใช้เวลาเป็นเดือน ๆ ตอนนั้นอารมณ์คนตกงานเนี่ย  จำได้ดี มันเสียเซ้วว น่าอับอายขายหน้าและมีปัจจัยหลายอย่างที่ต้องลองตกดู

แล้วจะเข้าใจอารมณ์ผม ดังนั้นต้องคิดใหม่ทำใหม่แบบนโยบายนักการเมืองเลย

กระผมจึงจำเป็นต้องมีงานใหม่มารองรับก่อนลาออก เพราะเข็ดกะการลาออกโดยไม่มีงานอย่างที่บอก
อีกทั้งเวลาเราสัมภาษณ์งานที่ใหม่เนี่ย ถ้าสภาวะเราตกงาน ข้อได้เปรียบในการต่อรองรายได้ของเราจะต่ำลงวูบ ๆ

 จึงทำให้ผมเริ่มต้นกระบวนการแอบหางานใหม่คือ สมัครทางเวปไซท์ก่อนระบุเงินเดือนที่เราพอใจ ๆ ๆ ๆ ที่ไหนโทรมานัดสัมภาษณ์ หรือให้ทำข้อสอบ

ผมจะไม่มีวันยอมลาเพื่อไปสัมภาษณ์มันผิดสังเกต ไม่งั้นที่ทำงานที่ทำอยู่ปัจจุบันจะระแวง เอะใจ ไม่งั้นอึดอัดใจตาย ถ้าเค้ารู้ว่าเราจะลาออก

(ยอมรับว่าคนเราต้องเห็นแก่ตัวเองก่อนเห็นแก่บริษัทที่จะออกแล้ว อิอิ) วิธีคือ นัดสัมภาษณ์หลังเลิกงาน หรือตอนพักเที่ยงเท่านั้น

ถ้าที่ไหนมีทำข้อสอบ  ผมจะขอเค้าแบ่งไปทำตอนพักเที่ยง และอาจไปสัมภาษณ์ตอนเย็นหลังเลิกงานหรือวันหยุดเสาร์อาทิตย์ เป็นต้น

รู้สึกว่าตัวเรานั้นถึก อดทนทรหด เป็นที่สุด ไหนจะต้องเสียค่ามอเตอร์ไซค์ ค่ารถ เพื่อความรวดเร็วไม่ให้ผู้สัมภาษณ์รอเรานาน

ส่วนการลาหยุดจริง ๆ ที่ผมกั๊กไว้หนะเหรอ ก็ต้องเก็บไว้อู้เวลาขี้เกียจไม่อยากไปทำงานดิ อิอิ

มีหลายที่เรียกไปสัมภาษณ์ ซึ่งจากประสบการณ์หางานอย่างแรงกล้า บางทีเหมือนจะดี ติดตรงเงินเดือนต่ำ เผลอ ๆ ต่ำกว่าที่ปัจจุบัน

ทำให้เสียเวลาไปสัมภาษณ์ เสียแรง เสียค่ารถ เซ็งจิตหงุดเงี้ยว จึงทำให้ผมจำเป็นต้องแสดงการกระหายเงินโดนการสอบถามเจ้าหน้าที่

ที่ตอนเค้าโทรมานัดให้ผมไปสัมภาษณ์ว่า "เงินเดือนขั้นต่ำเท่าไหร่ครับ" ถ้ามันต่ำไม่พอใจ ก็จะได้ปฏิเสธไปเลย ไม่เสียเวลาทั้งสองฝ่าย

และการที่สภาวะเรายังมีงาน มันการันตีได้ว่า เรามีเงินใช้อยู่ ไม่เคว้ง อีกทั้งมีอำนาจต่อรองที่ใหม่ได้เสมอทุกกรณี

และแล้วววววววว วันนั้นก็มาถึง ผมได้รับการตอบรับจากที่ใหม่ในการรับเข้าทำงาน พอรู้ปุ๊ปวัยรุ่นใจร้อนอย่างตู ก็บอกเจ้านาย(ที่จะไม่ใช่เจ้านายตูในไม่ช้า)

ในวันถัดมาทันทีว่าจะลาออก ด้วยความอิ่มเอมเปรมใจ พร้อมกับต้องช่วยเจ้านายสัมภาษณ์คนมาแทนตู อย่างเร่งด่วน เคลียร์งานเก่าให้เต็มที่

เฮ้อ แจ้งล่วงหน้า 1 เดือน ทำตามสัญญาเปะเลยนะ ไม่ผิด ๆ แต่ก็สงสารที่เก่านะ แต่สงสารเราด้วยอยู่แล้ว
ยังไงก็ตาม บ้าย ๆ ลาก่อนที่เก่าซะที ที่ใหม่มาแล้ว แต่จะนรกหรือสวรรค์ต้องรอดูวุ้ย...