ตกงานเพราะเลือกงาน

ผมตกงานอีกแล้ว เพราะผมลาออกมาเอง การกระทำดูโง่ แต่รู้สึกว่าตัวเองทำถูกต้องนะ

ผมต้องหางานใหม่ ผมหาจากในเวปหางาน ผมรู้สึกว่าไหน ๆ ก็ออกจากที่เก่าแล้ว

อยากเลือกที่ดีที่สุดในความรู้สึกของเรา ผมอยากสมัครงานอีกสาย ในแขนงใหม่ที่ไม่เคยทำมา

โดยที่ต้องยอมทิ้งประสบการณ์เดิม แต่แล้วไง ผมก็อดทนทำมาเพราะเงินแม้จะไม่ชอบทำ

ผมเลยอยากลองหาอะไรใหม่ ๆ แต่ว่าการหางานครั้งนี้ค่อนข้างสบาย

เพราะผมหาไม่นาน ก็ได้รับการเสนองานมา และกลายเป็นผู้เลือก

แต่อะไรมันไม่ง่ายอย่างที่อยากได้เสมอ เพราะตัวเลือกของผมมีน้อยและคุณภาพไม่ดีเหลือเกิน

บริษัทที่รับผมเข้าทำงานแต่ละที่ เป็นห้องเดียวบ้าง คนทำงานสองคนพึ่งตั้งบริษัท

อีกที่เงินเดือนน้อยไป งานแบบที่ผมไม่ชอบ

อีกที่ไกลบ้านมาก อยู่เกือบนอกเมืองไปแล้ว  อีกที่ผมกำลังชั่งใจว่าจะเอาดีมั้ยเพราะเงินน้อย แต่ค่าคอมมิชชันสูง แต่กลัวขายไม่ได้

เลือกงานชิบตู ก็เลือกไง แต่ว่าคนมันเคยทำงานมาหลายที่ในระยะสามสี่ปี ประสบการณ์มีมาก ก็เลือกมาก ข้อแม้เยอะ

อยากได้ที่ดี ๆ มีข้ออ้าง และสุดท้ายนี้ผมก็พลาดไปทุกงานที่กล่าวมา เนื่องจากการปฏิเสธของตัวผมเอง

บางทีก็อยากจะท้อ แต่ผมไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นคนท้อแท้ ผมก็มีลิมิตว่าเวลาการตกงานจะหมดเมื่อไหร่

แต่ในความเป็นจริง เราเป็นผู้ร้องของาน เราจึงไม่สามารถกำหนดอะไรได้เองว่า เราจะไม่เอาบริษัทนั้น เพราะรอบริษัทนี้

หรือพูดง่าย ๆ ถ้าผมได้รับเข้าทำงานที่ผมไม่รู้สึกว่าพอใจมาก แต่มันก็คือความเสี่ยงและท้าทายว่า มันอาจจะดีกว่าที่เราคิด

ซึ่งถ้าผมปฏิเสธงานไปแต่ละที่ เพื่อรอสิ่งที่ดีกว่า แล้วเกิดสิ่งที่ดีที่สุดที่ผมสมควรได้ ณ ตอนนี้ ผมได้ปฏิเสธมันไป ผมก็ย้อนมันกลับมาไม่ได้

และก็ไม่รู้ว่าจะมีที่อนาคตรับเราในเร็ววันรึเปล่า

ช่วงนี้เป็นช่วงที่ผมต้องชั่งใจว่าจะเริ่มทำงานซะที โดยเสี่ยงกับงานใหม่ที่รายได้หรือหน้าที่งานไม่พอใจเราที่สุด

แต่มีโอกาสที่จะพอใจได้ (มองโลกในแง่ดี)

หรือว่ารับงานไหนก็ได้ที่เค้ารับเรา เพื่อจะได้พ้นสถานภาพของคนไม่มีงานซะทีวะ!! คิดไม่ตกอีกและ