ขอทาน

เวลาเดินไปไหนมาไหน ตามสะพานลอย ป้ายรถเมล์ ข้างทาง ตามตลาดนัด หลายที่หละ เราก็มีสิทธิ์เจอขอทานได้ง่าย ๆ จนกลมกลืนไปจนเฉย ๆ ชินตาแล้ว เพื่อนผมเวลาเจอขอทานนะ จะใจอ่อนต้องควักเงินให้ทุกทีเลย ส่วนผมไม่ได้ให้นะ ให้แค่บางคน นาน ๆ ที เพราะแถวปากซอยบ้านผมจะมีตายายแก่ ๆ มานั่งขอทาน แต่อวัยวะครบสามสิบสองนะ ก็เฉย ๆ นะ 

สงสัยผมใจร้าย แต่บางทีก็อดคิดไม่ได้ว่าตอนเค้าหนุ่ม ๆ สาว ๆ เนี่ย เค้าคงขี้เกียจ หรือไม่ก็คงตกอับสุด ๆ เพราะก็คนรอบตัวอีกหละบางคนที่เค้าลำบากมาก ๆ ทำงานหนัก เงินน้อยอดทนมาก ๆ เค้าก็ยังทำงานเพื่อหาเลี้ยงชีพเลย โดยไม่ต้องมานั่งขอเงินชาวบ้านแบบนี้ ที่รู้สึกแย่ไปกว่านั้นคือ วันนั้นกลับบ้านดึกไง แล้วก็เดินแถวหน้าซอย ก็เจอรถกระบะหนะมีคนแก่แต่งตัวมอมแมมนั่งข้างหลังเต็มคัน มาจอดรับคุณตายายที่มานั่งขอทานเนี่ย เห็นแล้วยิ่งไม่สงสารเลย เล่นทำกันเป็นแกงค์แบบนี้

ขอทานบางคนจะสกปรกมอมแมมสุด ๆ แล้วยังจะพิการ มีเลือดช้ำหนองเละ ๆ ตามอวัยวะ บางคนแขนกุด ขากุด เห็นแล้วไม่อยากมองเลย  บางคนก็จะมีลูกผอม ๆ มาขอด้วย น่าสงสารนะ บางทีก็ให้เงินไป แต่ก็เคยได้ยินข่าวมาเรื่อย ๆ ว่าก็เป็นขบวนการเหมือนกัน แต่บางคนคงอนาจน่าสงสารจริง ๆ เห็นแล้วก็ได้แต่เฮ้อ ไม่รู้จะช่วยยังไง ให้เค้ามีชีวิตที่ดีขึ้น ได้แต่นึกเศร้าในใจและให้เงินไป บางครั้งนะบอกว่าหิว ๆ ก็ซื้อข้าวให้ไง แต่เค้าไม่เอานะ เค้าจะเอาเงิน โห ยังงี้หิวจริงป่าวเนี่ย เดี๋ยวเอาข้าวโปะหัวเลย (คิดในใจเฉย ๆ นะ ป่าวทำจริง อิอิ)

 แต่สมัยนี้ดิ ผมเจอมากับตัวเลย เป็นคนที่หน้าตาสะอาด เหมือนคนทำงานออฟฟิส แต่มาขอเงินบอกว่าไม่มีค่ารถไง เราก็ให้ไปนะ เพราะสภาพไม่น่าใช่ แต่ว่าก็แอบยืนดูก็เห็นเค้าขอทุกคนที่ดูน่าจะให้ได้แบบไม่สงสัย แสดงว่ากะขอค่ารถไปเมืองนอกเลยมั้ง (ขอแช่งให้หลุดไปนอกโลกเลย) คุยกับเพื่อน เพื่อนก็บอกว่าเดี๋ยวนี้เจอแบบนี้บ่อย ๆ พวกแต่งตัวดี แต่อ้างนู่นนี่แบบนี้

 สงสัยมาก ๆ ทำไมถึงเกิดมางอมืองอเท้า คนเราถ้าไม่ตายก็น่าจะขยันทำมาหากิน การนั่งเฉย ๆ มันน่าเบื่อ แล้วก็หาเงินง่าย ๆ โดยการใช้ความสงสารของผู้อื่นเนี่ย รายได้อาจจะเยอะ แต่ไม่แน่นอน (เอะ หรือแน่นอน) นั่นหละน่าจะอายตัวเองมั่ง 

อันนี้ด่าขอทานที่ยังมีทางเลือก แต่เลือกจะนั่งแบมือขอคนอื่นนะ แต่บางคนก็น่าเห็นใจ ขอให้หลุดพ้นไปจากวงจรนี้เร็ว ๆ ละกัน เพราะบางคนอาจเป็นคนพม่า หนีมา ก็ไม่มีบัตรอะไร คงมีโอกาสยาก หรือบางคนโดนบังคับ บางคนแม้แต่เริ่มต้นทำอะไรสักอย่าง แม้แต่งานแย่ ๆ มันคงยาก เผลอ ๆ ที่อยู่อาจไม่มีด้วย เฮ้อ ไม่รู้จะช่วยไงเนอะ แต่ก็นับถือบางคนนะ เช่น คนที่ตาบอดแล้วร้องเพลง หรือเล่นดนตรีแบบนี้ 

น่าจะเห็นกันบ่อยนะ แบบเนี่ยสมควรให้เงินมาก ๆ เพราะยังทำมาหากิน ร้องไม่เพราะ (บางคน) แต่ก็ไม่ขี้เกียจ ทำตัวเป็นง่อย (ขอให้ง่อยจริง ๆ เลย ไอ้พวกขี้เกียจอะ) เห็นคนตาบอดบางคนขายลูกอม ขายลอตเตอรี่ ทำไมเค้าทำได้นะ  บางทีเห็นยายแก่ ๆ มานั่งถักอะไรขายแบบนี้ น่าปลื้มนะ คนแบบนี้

นั่นหละจบและ แค่บ่นตามประสาคนไม่มีอะไรจะทำ เพราะตอนนี้ก็เป็นภาระพ่อแม่อยู่เหมือนกัน แต่ป่าวเป็นภาระสังคมนะ อิอิ